Seizoen 2019 – 2020
Na het oppermachtige RB Leipzig behaalde LASK Linz in het seizoen 2018-2019 een voortreffelijke tweede plaats in de Oostenrijkse competitie, voor de meer kapitaalkrachtige clubs uit Wenen (Rapid en Austria) dus. Die plaats gaf recht op instromen in de voorrondes van de Champions League. In de eerste voorronde werd het sterke Zwitserse Basel FC uitgeschakeld door uit en thuis te winnen. In de beslissende qualifier bleek Club Brugge KV iets te sterk. De ploeg uit Opper-Oostenrijk toonde zich 180 minuten de evenknie van de Belgische landskampioen en werd niet geholpen door de arbitrage. Twee kleine nederlagen waren het gevolg. Als verliezer mocht het evenwel naar de Europa League en het zou daar furore maken. Het stootte in een groep met PSV Eindhoven, Rosenborg Trondheim en Sporting Lissabon quasi moeiteloos door naar de achtste finales. Vooral de thuisbalans stond borg voor het succes. PSV (4-1), Rosenborg (1-0) en Sporting Lissabon (3-0) gingen voor de bijl. De toenmalige coach Valérien Ismael koos met zijn jonge, dynamische falanx voor een guerillatactiek met pressing over het hele terrein, meestal gevolgd door een wervelend openingskwartier gekruid met doelpunten. Na de winterstop werd AZ Alkmaar de volgende tegenstander. Ook die horde werd eenvoudig genomen. Na een 1-1 draw in Nederland werd thuis de klus geklaard met een 2-0 zege. De achtste finales waren het eindstation voor de ambitieuze familiale club aan de boorden van de Donau. De volgende tegenstander, Manchester United, bleef oppermachtig in beide duels. In de competitie werd lang de koppositie bekleed, maar door het schenden van de coronaregels werd de club door de Oostenrijkse bond met 4 strafpunten bejegend. Daardoor kreeg de club een mentale schok en won het slechts drie van de laatste 10 competitiewedstrijden. De vierde plaats in de eindklassering was niettemin goed genoeg voor een nieuw Europa League avontuur.

Seizoen 2020 – 2021
Valérien Ismael werd verantwoordelijk gesteld voor de puntenaftrek en vanuit de vrouwentak van de Oostenrijkse voetbalbond werd sportdirecteur en manager Dominik Thalhammer binnen gehengeld. Na een matige start in de competitie is de eerstvolgende opponent duidelijk op toerental gekomen. In de Oostenrijkse competitie bekleedt het momenteel de derde plaats na het sublieme RB Salzburg en Rapid Wenen. Ook in Europa deed de club van zich spreken. Een ruime zege tegen Dunajska Streda werd gevolgd door een referentiematch in Lissabon. Het traditierijke Sporting werd weggevaagd in eigen huis (1-4), met de toegang tot de poulewedstrijden als resultaat. Daarin bleek Tottenham in de eerste wedstrijd een maatje te groot voor de Oostenrijkers. In de volgende wedstrijd werd Ludogorets Razgrad verslagen met 4-3. Na een rode kaart voor Grgic liet de opponent na de zeventigste minuut een 4-1 voorsprong nog bijna wegglippen.

Spelerskern
Schlager is de Oostenrijkse nationale doelman en een betrouwbaar sluitstuk. De verdediging is de achilleshiel van het team, natuurlijk niet geholpen door een radicaal offensieve speelstijl. Daardoor moeten Andrade, Wiesinger en Trauner vaak grote ruimtes bestrijken en dat brengt grote risico’s met zich mee. Het middenveld wordt bemand door Madsen, Holland, Ranftl en Michorl, de assistkoning en spelmaker. De doelpunten worden gemaakt door Balic, Eggestein en het jeugdige toptalent Raguz. Trainer Dominik Thalhammer heeft ook opties op zijn invallersbank. Het verval in kwaliteit is minimaal.

Sterktes
De club voert al jaren een beleid dat steunt op waardes als homogeniteit en continuïteit. Daar worden met een offensieve speelstijl nu de vruchten van geplukt. Het team scoort bijna altijd en overal en heeft in de afgelopen twee jaar al heel wat Europese subtoppers bedwongen. Als de tegenstander offensieve intenties heeft, kunnen de spelers de vrijgekomen ruimtes optimaal benutten. Vooral de masterclass in Lissabon maakte indruk op de Europese volgers. In thuiswedstrijden wordt de aanvalstrom vanaf het beginsignaal geluid en tegenstanders worden met een overrompelingstaktiek de levieten gelezen.

Zwaktes
Het team lijkt in een korte tijd veel doelpunten te kunnen scoren, maar is ook kwetsbaar. Hoe langer de wedstrijd vordert hoe zenuwachtiger het team wordt om de voorsprong over de streep te trekken, al kijkt het ook te veel op naar gereputeerde tegenstanders. Manchester United en de Spurs zijn hiervan goede voorbeelden. De wisselwerking tussen het 3-4-3 systeem en een schema met vier verdedigers loopt niet van een leien dakje. Niettemin hoopt de thuisclub op een overwinning, al staat het vast dat de Oostenrijkers een meer gemotiveerde ploeg op de heilige Bosuilmat zullen brengen dan het zootje van José Mourinho.

Selectie Royal Antwerp FC: Alireza Safarbeiranvand, Ritchie De Laet, Abdoulaye Seck, Birger Verstraete, Simen Juklerod, Lior Refaelov, Frank Boya, Pieter Gerkens, Martin Hongla Yma II, Koji Miyoshi, Opoku (Nana). Ampomah, Cristian Benavente, Jérémy Gelin, Aurélio Ulineia Buta, Faris Haroun, Jean Butez, Dieumerci Mbokani, Jordan Lukaku.

Scheidsrechters: Yevhenii Aranovskiy (Oekr.), Volodymyr Vysotskyi (Oekr.), Viktor Matyash (Oekr.), Vitaliy Romanov (Oekr.).