Bosuil fladdert weer ongedwongen
DEURNE — R Antwerp FC is opnieuw onder de mensen, zoveel is duidelijk na de collectief sterke prestatie die de Great Old tegen RSC Charleroi, toch een van de revelaties van de eerste competitiehelft, leverde. Dat de rood-witten bovendien op meer mogen mikken dan een plaatsje net boven de degradanten, bewees Frans van Rooij, een van de uitblinkers op de Bosuil, ten overvloede in de laatste minuut, toen hij in een sublieme rush een vijftal verdedigers en doelman Mathijssen in de wind zette.
In tegenstelling tot het oude Bosuilstadion, dat nog last had van wintervoeten (op het scorebord liep de tijd niet mee en onze radiocollega moest het zonder telefoon stellen, zodat zijn tussenkomsten tot het minium beperkt bleven), haalde de Antwerpwagen na de lange winterstop vlotjes de bedrijfstemperatuur. Frans van Rooij, in de eerste 45 minuten nog eerder onopvallend, was alweer de onbetwiste patron. Thierry Pister speelde zelden zo sterk als gisteren. Het terugroepen van de geroutineerde Frank Mariman, die dit seizoen zelfs nog geen plaats op de bank gekregen had, was ook al een voltreffer.
Ondanks het bestendige veldoverwicht moest de thuisploeg toch vrij lang wachten voor het zekerheid kreeg over de twee punten. Een strovuurtje van een tiental minuten in een matte eerste helft had wel een voorsprong opgeleverd, maar de bevrijdende tweede treffer wilde, dank zij het accurate werk van doelman Mathijsen niet vallen. Zelfs bij die openingstreffer bleef de Karolo-goalie dwars liggen. Eerst pareerde hij een zwaar schot van Thierry Pister, ranselde hij de herneming van Ronny Van Rethy uit zijn doelvlak, maar tegen de derde poging van Arek Klimas had hij geen verhaal meer. Daarvoor, bij herhaalde pogingen van Harry Cnops en nog een hele tijd daarna bleef hij onvermurwbaar.
Een kwartier was er nog te gaan toen eindelijk het tweede doelpunt viel. RSC Charleroi was net wat meer in de wedstrijd geraakt en had via Beugnies en Migeot een paar schuchtere kansen gecreëerd, toen Frans van Rooij een hoekschop mocht trappen. De Nederlander schilderde de bal op het hoofd van Thierry Pister (dat duo zette overigens herhaaldelijk mooie combinaties op) en eindelijk trilden de netten nog eens. Dan volgden de acties mekaar snel op. Nadat Suray nog een van de weinige Karolo-kansen bij Ratko Svilar zag eindigen, maakte een eigenaardig doelpunt een einde aan de kansen van de bezoekers.
Berry van Aerle trapte in de richting van Ronny Van Rethy, Pugh was eerder op de bal, maar verraste zijn eigen doelman, die nog wel een vergeefse poging deed op het onheil te keren. Op het ogenblik dat we meenden dat de boeken gesloten mochten worden, redde Taibi nog met een kopstoot de Waalse eer en dribbelde Frans van Rooij de beweging van de wedstrijd bij mekaar (Bruno Hoeben - GvA - 26/01/1987).
Orgelpunt van Frans van Rooij
DEURNE — Met een lange spurt en een enig mooi doelpunt zette Frans Van Rooij zondagnamidag in een sfeervol Bosuilstadion het orgelpunt op een meer dan keurige prestatie. Alle naar de blonde Nederlander hollende 'Zebra's' werden met de glimlach op een zijspoor geplaatst. Ook doelverdediger Mathijssen, de 'held van het eerste wedstrijduur', kon de Antwerpspeler niet beletten het doelpunt te maken dat hij dubbel en dik verdiende. Erg dicht bij het eindsignaal maakte Frans van Rooij de pret van de Antwerpsupporters nog groter en legde de 4 —1 eindcijfers vast. Vier doelpunten! Alleszins merkwaardig voor een ploeg die door de gedwongen afwezigheid van de geelgeschorste Mark Van der Linden en met de jonge Cisse Severeyns op de bank in feite slechts één spits opstelde, maar met een originele 1-5-4 opstelling toch erg offensief uitviel.
Harry Cnops scoorde niet. Vele keren nam hij Mathijssen nochtans op de korrel, maar de doelverdediger van RSC de Charleroi had schitterende reflexen en vaardige vuisten. Dikwijls goed aangespeeld door zijn maats, woog Harry Cnops doorlopend zwaar door op de verdediging van de gasten. Pas toen Beuls als lijfwacht van de Antwerpse spits werd uitgespeeld, kon hij iets moeilijker uitpakken met de harde schoten die naast en over het doelhout of op de vuisten van Mathijssen terecht kwamen. Terwijl de met een versterkte verdediging uitpakkende gasten al enkele keren hadden aangetoond dat zij met Taibi als uitblinker erg snel en soms zelfs massaal op gevaarlijke tegenaanvallen konden overschakelen, bleek ook dat R.A.F.C. vanuit de tweede lijn niet lang op succes zou moeten wachten.
Dat vermoeden werd bewaarheid toen Harry Cnops op schitterende wijze werd vrijgespeeld door Frans van Rooij, de bal achteruit legde tot bij Pister tikte, diens zware schot werd weggeslagen door Mathijssen. Rony Van Rethy kon hernemen en na een nieuwe tussenkomst van de doelverdediger stond Arek Klimas op de goede plaats om via de verste paal te scoren.
RSC de Charleroi wierp vervolgens alles in de aanval, maar aan de zijde van de klaarkijkende Danny Koekelcoren en de hard werkende Rudi Smidts straalde de wederoptredende Frank Mariman zo'n rust en zelfvertrouwen uit dat de thuisploeg het niet moeilijk had om Ratko Svilar in een zetel te houden.
Na de rust werd Bosch op de grasmat gestuurd, maar het was opnieuw R.A.F.C. dat aanviel. Mathijssen verbrandde zich opnieuw bijna de handen op zware schoten van Harry Cnops. De gasten drongen fel aan tijdens het vijfde kwartier zodat bij wijlen ook Harry Cnops de verdediging ter hulp moest snellen. Met schitterende voorzetten haalde Frans van Rooij zijn ploeg uit de kortstondige miserie. Op een door de Nederlander getrapte hoekschop was Thierry Pister met het hoofd sneller bij de bal dan Mathijssen. Ook zes minuten later werd de doelverdediger van RSC de Charerloi geklopt. Berry van Aerle gaf de voorzet en met Rony Van Rethy in de geburen deponeerde Pugh de bal in het eigen doel.
RSC de Charleroi kon de eer redden. Een door Vossen genomen vrijschop werd door Taibi benut. In de slotminuut scoorde Frans van Rooij op schitterende wijze. Al die tijd had men
Bosch niet gezien, wel bewaker Rudi Smidts, de in verdediging eveneens schitterende Frank Mariman en vanzelfsprekend ook Frans Van Rooij (Louis Ceulemans - bron: onbekend - 26/01/1987).
Frank Mariman is back in town
Deurne — Er zal natuurlijk een dag komen dat R Antwerp FC tegen een of andere opdoffer aanloopt. Wat de rood-witten zondag te bieden hadden, noopt ons wel de la met superlatieven open te trekken. RSC de Charleroi, helemaal geen zwak broertje, werd zowel op collectief als op individueel vlak behoorlijk naar de minderheid verwezen. Bij de Bosuilen ontgoochelde niemand. Ook Harry Cnops niet. Albert, zijn Waalse mandekker, moest in de kleedkamer blijven. Vijfenveertig minuten miserie waren voor hem voldoende. Cnopske ging een handvol keer zijn kans, maar botste herhaaldelijk op een wanhopig spartelende keeper Mathijssen, die meteen het zwarte beestje van de Antwerpspits werd. De linkerflank van de thuisploeg draaide werkelijk te gek. Frank Mariman bedankte herontdekker George Kessler met een onwaarschijnlijk knappe partij. Na afloop zei de trainer: "Frank Mariman is back in town. Het was een plezier om naar hem te kijken. Hij deed het formidabel, geen pas verkeerd. Wat een rustbrenger."
Frank Mariman zelf had de glimlach. Of hij niet kapot zat? Finaal aan het eind van mijn bobijntje. De afgelopen oefenwedstrijden zijn niet te vergelijken met zo'n competitiematch. Naar het einde toe trapte ik een paar keer flink op mijn adem."
Een doelpuntenmaker, zoals de sterke Thierry Pister, kan na een succesrijke afronding zijn geluk niet op. Het geeft inderdaad een heel apart gevoel van binnen. De denderende come-back van linksachter Frank Mariman liet ook de verdediger met het zalige gevoel van opperste tevredenheid achter. "In een allesgevende veertigmeterspurt vier tegenstrevers op het verkeerde been zetten en daarna de keeper tureluurs swingen, het is niet iedereen gegeven. Frans Van Rooij is dan ook niet iedereen. "Ik heb er al mooiere gemaakt," zei Frans van Rooij laconiek. Dan komen wij volgende weken nog eens terug (Bruno Hoeben - GvA - 26/01/1987).
Door het oog van Bob (18)
In voetbal liggen de hel en de hemel dicht bij mekaar. Na de ellendige maanden september, oktober en november met slechts drie punten uit dertien wedstrijden, kan het geluk op de Bosuil plots niet meer op! Na de komst van George Kessler die vlak voor de winterstop vijf uit zes realiseerde, kan immers niets meer stuk.
Dit werd eens te meer aangetoond met een schitterende partij tegen het nochtans niet te onderschatten RSC Charleroi. Door de afwezigheid van de geelgeschorste Mark Van der Linden, speelde Kessler (op papier althans) met Harry Cnops slechts een spits uit, maar de aanvallende ingesteldheid van de vijf middenvelders, van wie er vier tot scoren kwamen, bepaalde de wedstrijd. Aanvankelijk maakte R Antwerp FC er wel een studieronde van. Enkele gevaarlijke uitvallen van Harry Cnops wezen er op dat het openingsdoelpunt voor de roodwitten niet kon uitblijven. In de 32' was het zover: een schicht van Thierry Pister trof de zijstaak, Frans Van Rooy zette vanop links terug voor, na een hieltje van Thierry Pister hernam Ronny Van Rethy, Matthijssen kon de bal niet controleren en Arek Klimas rondde af (1-0).
Toch was er enige ongerustheid bij de rust. De inbreng van Bosch stelde de roodwitte verdediging op haar hoede. De Great Old kwam, ondanks enkele Waalse prikjes tijdens het vijfde kwartier nooit in problemen. Even voor het ingaan van het laatste kwartier, kwam het beslissende tweede Antwerpdoelpunt tot stand (73'). Frans Van Rooy nam op rechts één van zijn effektvolle corners, Thierry Pister kopte binnen (2-0)! Zeven minuten later werd het dank zij een own-doelpunt van Pugh op aandringen van Ronny Van Rethy zelfs 3-0. Taibi milderde in de 85'met een geplaatste kopbal (3-1). Tijdens de slotminuut zorgde Frans Van Rooy voor de apotheose! Vanuit het middenveld slalomde hij voorbij vijf tegenstrevers. Bood zich alleen aan voor Matthijssen. Haalde de doelman met een listige schijnbeweging plat en plaatste de bal ijzig kalm in het ledige doel (4-1)!
De Bosuil glunderde! De vraag of en hoe R Antwerp FC de droomvoetballer zou kunnen behouden, lag eenieder op de lippen. Afwachten hoe de 'transferzaak' zich zal voltrekken. Naast Frans Van Rooy speelde ook Frank Mariman bij zijn rentree een schitterende wedstrijd (Antwerp Clubblad 13 - 22/03/1987).
|
