Midden de jaren zestig van de vorige eeuw haalde toenmalig Berchemtrainer Rik Coppens een enthousiaste Engelse voetballer van het befaamde Queens Park Rangers naar het Rooi. Colin Andrews was de naam. Hij werd er een van de publiekslievelingen in een periode dat K Berchem Sport als derde grote club van het Antwerpse voetbal de concurrentie aanging met R Antwerp FC en K Beerschot VAC. Hij vond zijn draai in Antwerpen en na zijn actieve carrière als voetballer, keerde hij niet naar zijn vaderland terug. Colin Andrews stopte weliswaar als actieve voetballer, maar het voetbal liet hem zeker niet los.
De afgelopen dertig jaar was hij bij meer dan een dozijn clubs actief als trainer. Bij enkele daarvan passeerde hij meer dan een keer. Hij bouwde zich net onder de top een faam op als bijzonder gedreven oefenmeester. Zijn grote kracht schuilt er ongetwijfeld in dat hij als geen ander een groep kan motiveren. Niet te verwonderen als je hem in zijn onnavolgbare mix van ´Antwaerps-Engels´ over voetbal hoort praten. Hij kende ongetwijfeld maar al te best zijn eigen beperkingen. Zo was hij niet te beroerd om in de pers toe te geven dat hij tactisch allicht niet de meest onderlegde coach was.
Waarschijnlijk een van de redenen waarom hij zijn droom als professioneel trainer niet wist waar te maken. Hij combineerde inderdaad jarenlang zijn functie als voetbaltrainer met een job in de haven van Antwerpen. Geen evidente combinatie, maar wel een duidelijk bewijs van zijn tomeloze inzet. Op de drempel van de eeuwwende slaagde hij erin om het bescheiden K Dessel Sport naar de eerste plaats in de tweede klasse te leiden. De emotie bezorgde hem zowaar een lichte hartaanval in de dug-out. Dat kon hem er niet van weerhouden al vlug zijn helse ritme weer op te nemen.
In de zomer van 2009 werd Colin Andrews naar de Bosuil geroepen om er een legertje testers aan zijn kritisch oordeel te onderwerpen. Wist hij veel dat hij enkele weken later zelf aan het sportieve roer van de Great Old zou staan. Gedurende de herstelperiode van Ratko Svilar na zijn nare avontuur met zijn ontplofte barbecue, leidde Colin Andrews inderdaad de trainingen bij R Antwerp FC. De interim-coach maakte meteen duidelijk dat hij een waardevolle aanwinst is in de sportieve staf. Logisch toch dat het Antwerpbestuur half november 2009 de leiding over de roodwitte spelerskern opnieuw overdroeg aan Colin Andrews na het onverwachte vertrek van hoofdcoach Ratko Svilar. Hoewel het hoofddoel van het seizoen niet meer binnen bereik kwam, werd de taak van hoofdcoach in de zomer van 2010 met vernieuwde ambitie aan de Britse Antwerpenaar toevertrouwd. (Michel Schepers, update: het webteam).

Het bestuur heeft provinciegenoot Bart De Roover (Rijkevorsel, 21 aug. 1967) aangesteld om na de periode met Colin Andrews aan het hoofd van de technische staf, de sportieve koers van de club gestalte te geven. De gewezen verdediger is daarmee na KFC Wuustwezel (2000-2003), RFC Cappellen (2003-2008), KV RS Waasland (2008-2010) en SV Zulte Waregem (2010) toe aan zijn vijfde opdracht als hoofdcoach in het Belgische voetbal. Tijdens de eindronde van het seizoen 2008-2009 stond hij met KV RS Waasland op een zucht van promotie naar de Jupiler League, maar hij moest uiteindelijk zijn gewezen club K Lierse SK in extremis voor laten gaan.
Begonnen als aanvaller en later door Aimé Antheunis omgevormd tot een secuur en kopbalsterk verdediger, droeg hij achtereenvolgens de kleuren van KFC Zwarte Leeuw, KSC Lokeren, KAA Gent, K Lierse SK en Nac Breda (Ned.). In de nadagen van zijn carrière, toen hij al in Nederland aan de slag was, haalde bondscoach Georges Leekens hem bij de nationale ploeg. Hij veroverde alsnog vijf caps als Rode Duivel. Hoewel hij al op jonge leeftijd titel en promotie mocht vieren bij KFC Zwarte Leeuw, was zijn grootste succes als speler zeker de kampioenstitel in 1997 bij K Lierse SK onder Eric Gerets. Andere belangrijke leermeesters van de nieuwe Bosuilcoach waren de al eerder genoemde Aimé Antheunis en verder René Vandereycken, Walter Meeuws en Lei Clijsters.
Bart De Roover erfde een talentrijke, maar erg onervaren groep met wie hij vanaf eind november 2010 aan de slag ging op de Bosuil. Naast de voorbereiding van een reeks moeilijke opdrachten met assistentie van Norbert Gadisseur (met wie hij al samenwerkte bij R Cappellen FC) en Aleks Klak, had hij de niet te onderschatten taak de harten van de steeds kritische Antwerpsupporters te veroveren. Bart De Roover kreeg tegen KV Oostende zijn vuurdoop voor het Bosuilpubliek en kon meteen een driepunter op het conto schrijven. De nieuwe coach loodste de geliefde kleuren over een hobbelig parcours al snel naar een veilige stek in de middenmoot, maar aan de verovering van een eindrondeticket kwam de selectie door een aantal (onverwachte) nederlagen niet meer toe.

Geboren te Brasschaat, maar al snel verhuisd naar Kapellen, sloot Norbert Gadisseur op 10-jarige leeftijd aan bij R Cappellen FC, waar hij alle jeugdreeksen doorliep en via de reserven ook in de eerste ploeg belandde. Op zijn 29e nam zijn carrière plots een andere wending. Hij nam op vraag van een collega diens plaats in als trainer bij Nieuwmoer. Norbert Gadisseur, een vaste waarde als middenvelder bij Cappellen, was inderdaad toen al in het bezit van een UEFA A diploma en ruilde dus al vroeg zijn voetbalshoes voor het trainersvak.
Hij bleef drie seizoenen in Nieuwmoer om via Wildert (4 jaar), ´s Gravenwezel (2 jaar) en Horendonk (4 jaar) terug te keren naar zijn club van oorsprong R Cappellen FC. Hij zal er achtereenvolgens en telkens voor één seizoen de nationale scholieren, de UEFA´s en de B-kern onder zijn hoede nemen. Dat laatste jaar R Cappellen FC combineerde hij de functie van trainer van de B-kern met die van assistent van Colin Andrews, op dat moment hoofdcoach in het Stadion Jos Van Wellen.
Volgde vervolgens een eerste periode bij R Antwerp FC. Hij trainde gedurende één seizoen de nationale scholieren en vervolgens ook vijf jaar de UEFA´s. Van de Bosuil ging het opnieuw richting René De Pauwstraat als assistent van hoofdcoach Bart De Roover. Na vijf seizoenen werd de (inmiddels overleden) Luc Leys aangesteld als nieuwe hoofdcoach. Norbert Gadisseur bleef er assistent-trainer, tot na amper drie maanden de nieuwe hoofdcoach werd ontslagen.
Norbert Gadisseur stapte mee op en kwam opnieuw naar R Antwerp FC om er het seizoen vol te maken als trainer van de U15. Tijdens de voorbije campagne trainde hij de U16. Momenteel is hij naast assistent-coach ook trainer van de U19, waardoor hij net als bij R Cappellen FC achtereenvolgens samenwerkte met oud-collega's Colin Andrews en Norbert Gadisseur.

Zou de jongere generatie Antwerpspelers en -supporters nog wel weten dat in de technische staf van onze club een heuse winnaar van een Olympische medaille zit? Jawel, in 1992 pakte Aleksander Klak als doelman van de Poolse Olympische ploeg zilver op de Spelen van Barcelona. Dus… als je hem passeert, neem je best met respect even je klak af. Aleks Klak beleefde inderdaad hét hoogtepunt van zijn carrière toen die maar pas begonnen was. Het EK voor beloften gold als selectietoernooi voor de Spelen van '92. De Polen geraakten daar tot in de kwartfinales, maar omdat halve finalist Schotland niet als onafhankelijk land kon deelnemen, mochten de Polen toch mee. Het werd een waar succesverhaal, vooral omdat ze in hun tweede poulematch met 3-0 de maat namen van Italië. De Polen bleven ongeslagen tot ze in de finale thuisland Spanje tegenkwamen. Pas in de allerlaatste minuut moest Aleks Klak zich gewonnen geven op een vrijschop, zodat de Spanjaarden met 2-3 wonnen. Zilver was voor de Poolse ploeg een onverhoopt resultaat.
Het was geen wonder dat de jonge doelman van het kleine Igloopol Debica plots in de schijnwerpers stond. Aleks vertelde aan Antwerp Clubblad dat Bernard Tapie van Olympic Marseille al een transfersom had betaald, toen de transfer uiteindelijk afsprong. Klak bleef in Polen, bij Gornik Zabrze, dat pas was overgenomen door een rijke zakenman. Gornik miste de Poolse titel op een haar tegen Legia Warschau, maar hij kreeg wel de kans om internationale ondervinding op te doen in de Uefa-beker. Alles wees erop dat hij de onbetwiste nummer één zou worden van de Poolse nationale ploeg, maar dan begon de pech. De zakenman trok zijn geld terug en liet Gornik zieltogend achter. Klak wou er absoluut weg, maar mocht niet. Hij had er een schorsing van zes maanden voor over om uiteindelijk bij de Duitse derdeklasser Bonner SC terecht te komen. Inmiddels had hij ook al zijn deel van het blessureleed gekend. In zijn laatste interland, blesseerde hij zich, werd vervangen en zou nooit meer opgeroepen worden.
Toen Klak bij Bonn speelde, werd hij er al vlug ontdekt door Georg Kessler, die het Rijnland natuurlijk op zijn duimpje kende. Klak aarzelde geen moment om Sir Georg naar de Bosuil te volgen, ondanks de concurrentie van talentvolle keepers als Ranko Stojic en grote belofte Yves Van der Straeten. Stojic speelde de eerste wedstrijd van het seizoen, Van der Straeten de vijf volgende, op dag zes debuteerde hij tegen RSC Anderlecht. R Antwerp FC verloor weliswaar met 0-2, maar hij maakte desondanks een schitterende indruk. Aleks Klak gold in het seizoen 1996-'97 als een van de beste doelmannen in de Belgische competitie. Op het einde van dat seizoen liep hij een breuk op in de hand, die nog niet helemaal hersteld was bij de start van de nieuwe competitie. "Elke keer als ik een bal pakte, schoten de tranen me in de ogen", vertelde hij over die periode.
Door problemen met het stadion mocht R Antwerp FC wekenlang niet thuis spelen en als Klak zowel tegen Lommelse SK als tegen VC Westerlo vijf doelpunten te slikken kreeg, moest hij de plaats ruimen. In dat rampzalige seizoen speelden naast Aleks Klak nog liefst drie doelmannen in het eerste elftal van R Antwerp FC: Ivan De Corte, Oldrich Parizek en zowaar Vaidotas Zutautas konden niet verhinderen dat de club in 1998 naar tweede klasse degradeerde. Aleksander Klak hoopte na dat gemiste seizoen met een schone lei te kunnen beginnen, maar er kwam nooit een klik tussen Klak en de nieuwe trainer Regi Van Acker.
In de voorbereiding was hij opnieuw geblesseerd aan de arm, maar de trainer posteerde hem toch in doel. Aleks kwam daardoor nooit in zijn ritme en uiteindelijk koos Van Acker definitief voor Parizek. De Pool bleef loyaal zijn wedstrijden spelen bij de reserven, tot hij op 1 april 2001 op teletekst las dat Regi Van Acker een contract getekend had bij K Lierse SK. "Mijn vrouw en ik dronken net champagne om onze tiende huwelijksverjaardag te vieren", vertelde Aleks. "Toen we dat bericht lazen, hebben we meteen een tweede fles gekraakt." Wim De Coninck werd de nieuwe trainer en als kenner haalde hij meteen de talentvolle Aleks Klak terug naar het eerste elftal voor een debuut tegen… RSC Anderlecht. Lang heeft Aleks niet genoten van zijn tweede carrière, want hij werd in het doel al vlug afgelost door nieuwkomer Yves Feys.
Als slot van zijn loopbaan speelde Aleks Klak nog een seizoen bij FC Denderleeuw en samen met Garry De Graef in Nederland bij De Graafschap. Zoals zo velen is Aleks Klak definitief verliefd op R Antwerp FC. Hij werkt al vele jaren als keeperopleider voor de jeugdafdeling van de club en hij kwam ondertussen met al zijn evaring ook opnieuw bij de technische staf van de A-kern (Michel Schepers).

Guy Van De Cauter werd aan het begin van het seizoen 2007-'08 de opvolger van Willy Pallemans als coach-begeleider van het Beloftenelftal. Bij zijn aanstelling was hij voor de buitenwereld en het merendeel van de Antwerpfans nog een vrij onbekende naam. Toch was de toen 44-jarige trainer al lang actief in de jeugdwerking van de club. Zo heeft hij al een heel rijtje mooie herinneringen aan de prestaties van zijn poulains. Met trots denkt hij aan zijn pre-miniemetjes die enkele jaren daarvoor in de topreeks van het Belgische voetbal een mooie achtste plaats wisten te verdienen. Ook aan de hardnekkige weerstand die zijn poulains boden in het verre Ilorin (Nigeria) of dichter bij huis tegen de jeugd van Le Havre denkt hij met plezier terug. De doorstroming van jeugdig talent naar de eerste ploeg ziet hij als een belangrijke taak die voor de jeugdafdeling in 't algemeen en voor hem als beloftencoach in 't bijzonder is weggelegd.
Hij hoopt dat het A-elftal, dat momenteel op sleeptouw wordt genomen door Colin Andrews, meer roodwit gekleurd zal zijn met spelers uit de eigen kweekvijver waarvan het beloftenelftal de voorlaatste stap is. "Het lanceren van talent uit de jeugdafdeling van de club, is een belangrijke taak voor Royal Antwerp FC en dat liefst zo snel mogelijk in de Jupiler League," is inderdaad een grote droom van Guy Vandecauter. Er loopt op de oefenvelden van Bosuil en Ruggeveld inderdaad een generatie jonge en ambitieuze voetballers rond die Kevin Baert, Sacha Verveckken, Ritchie De Laet, Bart De Corte en Geoffry Hairemans als hun grote voorbeelden kan zien. Tel daarbij nog Yannick Put, Franky Pelgrims of nog Jef Vogels en Yens Peeters, een schare jonge talenten die uit eigen ervaring kunnen vertellen hoe het voelt in dat historische Bosuilstadion tussen de lijnen te lopen…
De voorbereiding van de beloften op het seizoen stond ook deze zomer in het teken van werklust, leergierigheid en beleving. Dat belooft alvast bij het begin van deze nieuwe voetbaljaargang voor de blijvers en de nieuwe jongens…